Astrid Valstar pleit voor meer aandacht kleine gewassen
‘Eucharis heeft meer fans bij bloemisten
dan bij handelaren’
Bijna geen bloem kan
tippen aan de schoonheid van eucharis. Er is een hechte band tussen de familie
Valstar en dit fraaie bolgewas. Toch valt het Astrid Valstar moeilijk om een
successtory te brengen nu de middenprijs al lange tijd onder de kostprijs is
gedaald. Nog even en de kleine gewassen gaan het onderspit delven, vreest zij.
Een gezamenlijke aanpak kan misschien het tij keren.
Geen royal wedding zonder eucharis. Kroonprinses Victoria
van Zweden huwde vorig jaar haar personal trainer Daniel, vergezeld van een
groot bruidsboeket met eucharis. Fragiel, elegant, sierlijk, is de omschrijving
die deze bloem mee krijgt. Onmisbaar voor de liefhebbers, onbekend bij het
grote publiek.
Toen Astrid Valstar haar man John leerde kennen kwam de
bloem ook in haar leven. De passie van haar schoonvader groeide uit tot
kwekerij JovaPlant in Naaldwijk, gespecialiseerd in zowel potplanten als
snijbloemen van dit bijzondere gewas. In Nederland zijn twee kwekerijen met
eucharis als hoofdgewas.
De productie van de snijbloemen gaat jaarrond door. Een deel
van de bollen wordt in september op pot gezet, voor bloei rond Moederdag. De
hoeveelheid bol op pot is bescheiden, want de markt is snel overvoerd.
Valstar heeft zorgen over het voortbestaan van de eucharis
als snijbloemgewas. De kleine gewassen staan onder druk, merkt zij. Dat is niet
tijdelijk door de huidige omstandigheden, maar een feit dat ze al veel langer
constateert. Voortdurend heeft zij contact met de handel en bloemisten om haar
snijbloemen onder de aandacht te brengen. Een aantal afnemers pakt dit heel
goed op, maar de meesten reageren lauwtjes. Het tegenovergestelde gebeurt bij
de potplanten. Op de FloraHolland Trade Fair merkt ze juist enthousiasme van de
handel voor de potplanten. “Als je daar iets nieuws laat zien, zijn de reacties
juist heel positief. Er is een groot verschil tussen de verkoop van potplanten
en snijbloemen”, legt zij uit.
Bijzonder assortiment
“Het valt me zo ontzettend tegen dat iedereen in het vak
juist een oproep doet om je te onderscheiden, maar vervolgens niet de daad bij
het woord voegt”, legt ze uit. Dit geluid hoort ze vaak bij de handel. Bedrijven
willen graag een bijzonder assortiment voeren, maar de kleine eucharis lijkt
een beetje te ontsnappen aan hun aandacht.
Hoewel de aanvoer van de snijbloem jaarrond vrij constant is
zitten er nauwelijks pieken in de prijsvorming. Soms komt het ineens voor dat
de bloemen duur zijn, maar er is doorgaans geen peil op te trekken waarom dat
gebeurt. Zelfs als de aanvoer stokt, blijft de telersprijs op hetzelfde niveau
hangen. “Maar als er in het algemeen weinig bloemen verkrijgbaar zijn, dan mist
de handel het product en bellen ze op”, legt Valstar uit.
Ze verdeelt de aanvoer over alle veilpunten om zoveel
mogelijk spreiding te krijgen. Zelden staat er meer dan één kar voor de klok,
dus van een echte overproductie is geen sprake.
Last of meerwaarde
Ondanks deze status quo zit ze niet bij de pakken neer. Ze
steekt veel energie in het bezoeken van handelaren om haar product onder de
aandacht te brengen. Bij enkele handelaren resulteert dat in een vaste afname,
maar het merendeel lijkt de eucharis meer als een last te ervaren dan een
meerwaarde voor het assortiment.
Vorig jaar bezocht ze veel bloemisten. Daar blijkt het
tegengestelde het geval. Die spreken veel waardering uit voor de bloem en
gebruiken deze regelmatig in hun bloemwerk. Voor mengen in een boeket vinden ze
dit product echter te duur. “Maar dat is geen wonder”, constateert zij. Terwijl
Valstar voor de klok gemiddeld 40 cent per steel ontvangt betaalt de bloemist
100 cent inkoop. “Dat is een schrikbarend groot verschil”, vindt ze. “Bij grote
producten als bijvoorbeeld rozen is die marge veel kleiner. Als die situatie in
stand blijft, is het bijna onmogelijk dat eucharis – of welk klein product dan
ook – extra kans maakt op groei.”
Veel geduld
De kostprijs van eucharis ligt een flink stuk hoger dan de
gemiddelde prijs die de teler ontvangt. De bol is moeilijk te telen en de
verwerking vraagt veel geduld. Iedere steel krijgt een flesje water mee. De
bloemen liggen met twintig stelen in een doos, netjes verpakt met schuimrubber
laagjes om beschadiging te voorkomen. Van elke bloem worden de schudblaadjes
handmatig verwijderd. In elke doos ligt een folder met informatie over
behandeling en houdbaarheid. Alles om de bloemen in goede conditie bij de eindklant
te krijgen.
Inmiddels heeft het bedrijf een eigen website,
facebookpagina en twitteraccount. Valstar: “Ik merk de laatste tijd dat het
bezoek aan de website omhoog gaat. Dat is ook een gevolg van mijn deelname aan
social media. Of dat echt iets op gaat leveren is nog afwachten.”
Onzekere toekomst
Intussen zoekt de teler naar producten die mee kunnen lopen
in het teeltschema op het bedrijf. Alleen inzetten op de eucharis betekent een
onzekere toekomst. “Wij hebben gewoon zorgen”, legt ze uit. “Als het zo
doorgaat moeten we echt gaan minderen, hoe graag we ook deze bloemen telen.
Toch bereiken ons genoeg signalen dat we er mee door moeten gaan. Ik weet zeker
dat er kansen liggen als er exporteurs bereid zijn samen met ons de schouders
er onder te zetten. Dan lukt het zeker.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten